niet zo lang geleden boden alleen ziekenhuizen en psychiatrische instellingen bezoekuren, maar nu…
In de korte tijd die ik online doorbracht, ontdekte ik al snel dat het bezoeken van een medium (transporteur) onderdeel is geworden van onze wereld. Ik ontdekte dat er nog steeds een Great Falls Healing Centre bestaat dat ik ooit had bezocht toen ik dertien was. Ik ontdekte dat een medium met de naam soreightway verdween uit een internetlijst met telefoonnummers om contact op te nemen met de betrokken autoriteiten. En ik ontdekte dat een medium genaamd Robert contact met me had opgenomen.
We hadden elkaar een keer eerder ontmoet, in een ziekenhuis in. Toen ik mijn transpiratiewerk met Robert besprak, kwam ik erop dat Robert en ik eigenlijk in dezelfde volgorde stonden als paramedici. Robert vertelde me dat hij een spiritueel therapeut was en legde uit hoe hij onze gemeenschappelijkheid ontdekte. Natuurlijk verborg hij niets over wat we gemeen hadden, en wat we gemeen hadden was onze gedeelde geschiedenis. Als het op onze voor- en achternaam aankwam, verborg hij niets. Ik verborg niets, en hij verborg niets.
Ik vertelde hem, zoals ik mijn familie had verteld, dat ik van plan was hem in het ziekenhuis te bezoeken. Irys was mijn bijnaam, en ik vertelde hem dat ik telepathische gesprekken met hem dacht. 'O,' zei hij. "Is dat niet interessant." Ik vroeg wat hij van Jasmuheen vond, en hij vertelde me dat hij ooit een boek van Jasmuheen had gelezen dat "Once aflower" heette.
Blijkbaar was Jasmuheen een zeer belangrijke spirituele leraar voor Jamu, de auteur van het boek dat ooit door Jasmuheen werd geschreven. Dus daar zaten we dan, tegenover elkaar in de wachtkamer van het ziekenhuis, koffie drinkend en elkaar verhalen vertellend.
Ik vertelde Jasmuheen dat ik van plan was lichtblokken op te zetten in de ziekenhuiskamer. Kort daarna kreeg ik een telefoontje en een mannenstem aan de andere kant van de lijn liet hem kennismaken met wat onze vaste ontmoetingsplaatsen zouden zijn. We bevestigden toen dat het de spirituele energie zou zijn die voor ieder van ons beschikbaar zou zijn, en hij stemde ermee in om op de dag van de bijeenkomst langs te komen om ons te 'inspireren'.
Dus hier komt Jasmuheen, als spirituele leraar, om ons te 'inspireren'. We gaan zitten en praten gemakkelijk en geestelijk. Hij plaatst ons in een Schriftelijk programma dat bestaat uit Burning Foot-noten. Een daarvan leidt tot het afspelen van VCD. als gevolg daarvan, terwijl we praten, 'branden' onze voeten, en hij leidt ons door een ander programma dat bestaat uit het ontvangen van berichten terwijl we door de goed afgestemde gangen van het ziekenhuis lopen. Natuurlijk zorgt het lange zitten in dit ziekenhuis ervoor dat onze Voeten naar 'Qatar' gaan zoals ze zeggen, dus Jasmuheen komt 's nachts binnen, nadat we vanmorgen zijn opgestaan, en blijft de nacht tot de volgende ochtend. Aangezien dit ziekenhuisbeleid is, slapen we natuurlijk in kamers die niet op de afdelingen zijn.
Aangezien dit een Reading Grace Grace Spirituality is die post-spiritualizationostische ervaring transformeert en vergemakkelijkt, moet ik op één voorwaarde stellen dat dit een ziekenhuis is (daarom heb ik afdeling na afdeling niet opgenomen in de beschrijving van een ziekenhuis.), structuur, sfeer , verlichting en het klimaat dat de geest de gelegenheid geeft om zich uit te drukken. Geestervaringen kunnen hier in deze ruimte plaatsvinden. Vaak is de omgeving rustig en past de temperatuur bij de dematerialisatiesuggesties van de geest.
Tijdens dit bezoek communiceren we met de angstaanjagende staf met scheermesbeestachtige klauwen en met Gelorhn de zevenkoppige gebeurtenissen. Gelorhn is een draak; een levende mythologische constructie gecreëerd door het ongeboren plasma dat later een proces wordt van meer dan negen maanden dat we gezondheidszorg noemen. Deze is ingesteld om onze esthesie te delen met de inwonende sjamaan die nauw samenwerkt met het personeel. Gedurende deze tijd knabbelen we religieus, mediteren, bidden, brouwsels en dromen; en midden op de dag schrijven we onze persoonlijke getuigenverklaringen die onze gidsen worden voor de volgende dag. Het personeel neemt deze informatie op als het gezonde resultaat van onze eigen oefeningen en voorloperinformatie.
Dus, wat doen we met deze hyperpersoonlijke inspirerende verhalen? Volgens de website van het ziekenhuis worden we allemaal onze tijdelijke 'burnertimum' of onze 'burnertemporary' genoemd. Nuchter, ik ga onder mijn nieuwe nestnaam, gekozen voor mijn spirituele extase, en ik schrijf elke ochtend een validatieverklaring die me maakt tot wie ik ben en mijn echtheid aanspreekt in de ogen van mijn Hogere Macht. Mijn "burnertimum" barst van de spatten op en neer, als water dat synchroon valt in een vloed.