Ik ben opgegroeid in een vechtsportfamilie. Een strakke en snelle beweging werd mij als osteopaat aangeleerd. Mijn levensstijl was altijd om snel te zijn en rond te springen. Zo leerde ik de opleiding tot osteopaat. Snelle bewegingen waren de sleutel, niet om uit te rekken maar om energie te absorberen.
Toen ik naar België verhuisde, leerde ik mezelf een andere taal; Zwemmen. Hierdoor kreeg ik een baan als instructeur zwembadhygiëne. Dit was het begin van het geven van les in poolparty's. In de loop der jaren ontdekte ik dat ik dit fulltime kon doen of ik zou om vrije tijd vragen. Op een dag ging ik naar het zwembad om dit te doen als onderdeel van mijn werk. Ik was moe, ik had geen zin meer om te zwemmen. Ik liep even rond het zwembad om op adem te komen. Toen ik naar beneden keek, kon ik mijn voeten niet zien. Dit waren allemaal zeer ongebruikelijke bewegingen voor mij. Ik zei tegen mezelf dat ik misschien mijn gevoel voor gevoel kwijt was.
Ik begon wat onderzoek te doen in mijn vakgebied, ik vond een gehoortestkliniek. Ze testten me met de geluiden van dingen. geluiden van vogels, kinderen, dieren en kruipende dingen. Ze deden ook meters op mijn oren en vanaf dat moment moest ik ze een dag per week dragen. Dit was ook het moment dat ik vragen zou stellen. Ik kwam erachter dat ik een songsclerose had ontwikkeld. Dit betekent dat ik het meeste gevoelige gehoor in beide oren had verloren.
Mijn osteopaat zei dat het verlies van smaak en reuk gebruikelijk was als mensen ouder worden. Hij zei ook dat als dit eenmaal was gebeurd, iemand overtuigd moest worden om een MRI te laten maken. Dit werd uitgevoerd. Het resultaat toonde aan dat ik een precancereuze aandoening had. Ik was erg depressief omdat ik niet kon horen. Om mijn depressie nog erger te maken, vertelde de specialist me dat er geen genezing was voor de kanker.
Hij stelde een behandeling voor waarbij ik een maand lang een keelbeschermer zou dragen. Dit was om te voorkomen dat de kanker zich zou verspreiden. Mijn gedachte was dat ik een keeloperatie zou moeten ondergaan en dat mijn smaakzintuig verloren zou gaan. Uit mijn onderzoek bleek dat dit geen optie was.
Mijn geest was Lose !!
Maar een second opinion trok mijn aandacht. Dr. Daniel T Quigley van het Duke University Medical Center in North Carolina was het personeel. Hij was vriendelijk en deskundig. Ik bezocht meteen zijn kantoor. Hij was zachtaardig en zorgzaam. Elk onderdeel van mijn examen werd me uitgelegd en ik voelde me erg rustig. Binnen een paar minuten was het duidelijk dat mijn examens niet uitlegden wat ze aan het testen waren. Ik voelde me zeker van mijn keuze om in het buitenland te gaan studeren. Ik stelde me voor dat ik snel genoeg terug zou zijn in de VS om mijn familie te zien.
Drie jaar later verliet ik Duke om medicijnen te gaan studeren in New York. Mijn leven was niet hetzelfde geweest. Als een personage uit een Tomente-roman was mijn stem (ten goede) veranderd. In plaats van op de trein te wachten, besloot ik te lopen. Ik kon je niet vertellen hoe vaak ik op de een of andere manier een nieuw leven ben begonnen, totdat ik me eindelijk realiseerde dat het precies dezelfde dagen waren dat ik iemand op straat tegenkwam. Had ik een nieuwe stem? Nee, maar had een nieuwe, rijkere kleur. Waar ging ik heen? Zwitserse kaas en Zwitsers!
Door de jaren heen heb ik een nieuwe kwaliteit van leven ervaren. Kijk eens aan – ik ben nu bevriend met een vrouw uit Moldavië. Ik weet eindelijk wat stemmen laat zingen.
Ik weet ook dat de kwaliteit van leven niet altijd bepaald wordt door externe omstandigheden. Het belangrijkste is de innerlijke mens. Ik ben geen rolmodel. Ik ben een kleindochter van een Rus die de hisiva (erfelijke) nationaliteit heeft gekregen. De familietraditie vertelt ons dat hij zou worden begraven in ons thuisland Moldavië/Mantsjoerije, of in de buurt daarvan. Als hij nu nog zou leven, zou hij ons op de hielen zitten – op zoek naar de juiste behandeling voor de verkeerde plaats op ons lichaam.
Dus als je op zoek bent naar je eigen identiteit, zelfvertrouwen en vrijheid, luister dan niet naar de bloedneus die je krijgt. Ga liever naar je buik. Het advies opvolgen van de Russische kosmonaut die temperatuurbeheersing prioriteit één heeft. Een manier om de druk weg te houden, is door een stuk dik medicijn rectaal te plaatsen en af te dekken met een luier (een los blaadje).